Czuwajcie więc i módlcie się

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma przyjść, i stanąć przed Synem Człowieczym”.

Blask świecy rozświetla ciemność. Magdalena oczekująca, z perłami co były zapłatą, rzuconymi na podłogę. Z symbolem przemijania na kolanach. Nie odbija się w lustrze. Ubrana w biel czystości i czerwień miłości. Za kim tęsknisz pokutująca Magdaleno? Oczekujesz nadejścia Mistrza. Oczekujesz lekko, nie obciążona obżarstwem, pijaństwem ni troskami doczesnymi. On Cię uwolnił, dlatego czekasz zamyślona w perspektywicznym skrócie, nie zwracając uwagi, że my się tobie przyglądamy. Naucz nas być wolnymi od obżarstwa, co jest chłonięciem wszystkiego. Pochłaniamy informacje, których nie potrafimy już strawić. Głodni uczuć i akceptacji pochłaniamy innych. Pochłaniamy wiedzę nie oglądając się na wiarę. Stąd cierpimy na ociężałość i przesyt. Nie potrafimy czuwać. Pełni wszystkiego nie mamy miejsca dla przychodzącego w braku. Mając wszystko, pozostajemy smutni. Odurza nas też czasem pijaństwo. Szukając znieczulenia rzeczywistości uciekamy od wolności i odpowiedzialności. Uciekamy we wszystko co nierzeczywiste stając się niewrażliwymi. A Bóg przychodzi w lekkim powiewie. W końcu troski doczesne zagłuszają w nas ziarno Słowa. Można dojść do przekonania, że Boga nie ma kiedy pozostaje się głuchym na Jego Słowo. Zagłuszony Bóg i zagłuszone człowieczeństwo. Tak działa troska tylko o to, co będziemy musieli zostawić na progu śmierci. Taka troska staje się męką ponieważ wiąże nas z tym, czego nie ocalimy w obliczu naszej Paschy. Czuwaj więc nad nami pokutująca, oczekująca Magdaleno, byśmy i my potrafili tak czekać i modlić się w każdym czasie.