Nazajutrz Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: ?Po mnie przyjdzie mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie?. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi”.
Jan dał takie świadectwo: „Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: ?Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym?. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.
Oto Boży Baranek, On gładzi grzech świata. On jest większy od światowego grzechu. On bierze go na siebie, sam stając się grzechem. On jest Barankiem przeznaczonym na ofiarę, dźwigający brzemię mojej winy. Oto Baranek Boży, który jest na każdym ołtarzu. Tak Słowo staje się ciałem.
(obraz: F. de Zurbaran, Agnus Dei, 1635-40, muzeum Prado, Madryd, Hiszpania)