Pojednaj się

To mówi Pan Bóg: „Jeśliby występny porzucił wszystkie swoje grzechy, które popełniał, a strzegł wszystkich moich ustaw i postępowałby według prawa i sprawiedliwości, żyć będzie, a nie umrze: nie będą mu poczytane wszystkie grzechy, jakie popełnił, lecz będzie żył dzięki sprawiedliwości, z jaką postępował. Czyż ma mi zależeć na śmierci występnego, mówi Pan Bóg, a nie raczej na tym, by się nawrócił i żył?

A gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło, naśladując wszystkie obrzydliwości, którym się oddaje występny, czy taki będzie żył? Żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu poczytany, ale umrze z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił. Wy mówicie: ?Sposób postępowania Pana nie jest słuszny?. Słuchaj jednakże, domu Izraela: Czy mój sposób postępowania jest niesłuszny, czy raczej wasze postępowanie jest przewrotne?

Jeśli sprawiedliwy odstąpił od sprawiedliwości, dopuszczał się grzechu i umarł, to umarł z powodu grzechów, które popełnił. A jeśli bezbożny odstąpi od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu. Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełnił, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze”.

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Słyszeliście, że powiedziano przodkom: ?Nie zabijaj?; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: ?Raka?, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: ?Bezbożniku?, podlega karze piekła ognistego.

Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i ofiaruj dar swój.

Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz”.

Pojednanie. Wprowadzenie jedności między tych, których oddzielał grzech. Pokonanie przestrzenie między Bogiem a człowiekiem, oraz ludzi między sobą. Warunek wysłuchania modlitwy i wartości dobrych czynów.

„A gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło, naśladując wszystkie obrzydliwości, którym się oddaje występny, czy taki będzie żył? Żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu poczytany, ale umrze z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił”.

Uczynki w stanie łaski mają wartość przed Bogiem. Poza łaską jest tylko śmierć. Modlitwy zanoszone w stanie grzechu nie docierają do Boga, chyba, że człowiek modli się o swoje nawrócenie. Odkładanie pokuty i spowiedzi aż do śmierci zawiera w sobie zabójczą pułapkę. Po pierwsze uczynki w stanie grzechu nie mają wartości zbawczej. Po drugie nie ma pewności, że zdążymy się wyspowiadać, śmierć bowiem nie czeka na dyspozycję człowieka. Po trzecie wreszcie, za popełnione grzechy należy odpokutować. Nawet w przypadku sakramentalnego pojednania przed śmiercią, zostaje przywrócenie porządku miłości zaburzonego grzechem. Oznacza to pokutę czyśćcową, która według mistyków oznacza cierpienie jakiego nie potrafimy sobie wyobrazić. Nie pochodzi ono z zemsty Boga, ale z faktu wagi i skutków grzechu oraz Miłości Boga.

‚Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz”.’

Jeśli więc obciąża nas jakieś nieprzebaczenie. Ze strony Boga czy to, które nosimy w sobie. To stanowi to przeszkodę do owocnego uczestnictwa we wspólnocie.

„Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i ofiaruj dar swój”.

Zostaw dar swój przed ołtarzem. Zostaw go w konfesjonale, pojednaj się ze swoim bratem; Jezusem oraz z tymi, którzy jak Ty są dziećmi jednego Boga.

(obraz: Pompeo Batoni, Powrót syna marnotrawnego, 1773r.)

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi