Boże Narodzenie

W roku pięć tysięcy sto dziewięćdziesiątym dziewiątym od stworzenia

świata, gdy Bóg stworzył na początku niebo i ziemię;

W roku dwa tysiące siedemset pięćdziesiątym dziewiątym po potopie;

W roku dwa tysiące piętnastym po narodzeniu Abrahama;

W roku tysiąc pięćset dziesiątym po wyprowadzeniu ludu izraelskiego pod

wodzą Mojżesza z niewoli egipskiej;

W roku tysiąc trzydziestym drugim od czasu, gdy Dawid został

namaszczony na króla;

W sześćdziesiątym piątym tygodniu lat według proroctwa Daniela;

W sto dziewięćdziesiątej czwartej olimpiadzie według kalendarza greckiego;

W roku siedemset pięćdziesiątym drugim po założeniu miasta Rzymu;

W czterdziestym drugim roku panowania Oktawiana Augusta, gdy na całym

świecie pokój zapanował;

W szóstym okresie historii świata;

Zechciał Jezus Chrystus, Przedwieczny Bóg i Przedwieczny Ojca Syn, uświęcić

świat przez swoje błogosławione przyjście.

Był On poczęty z Ducha Świętego i po upływie dziewięciu miesięcy narodził się

jako człowiek w Betlejem Judzkim z Maryi Panny.

Święcimy narodzenie Pana naszego, Jezusa Chrystusa według ciała.

Słowo przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym

jednak, którzy Je przyjęli, dało Moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym którzy wierzą

w Imię Jego.

A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę,

chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.

Dla wszystkich, którzy odwiedzają tę stronę regularnie i dla tych, którzy zabłądzili tu „przypadkiem”. Wam, którzy wierzycie, jak i wam poszukującym, wątpiącym, innowiercom, ateistom. Wam i sobie życzę Bożego Narodzenia. On przyszedł na niedoskonały świat, szukał tych co zbłądzili, w końcu oddał życia za wszystkich. On sprawia, że słońce wschodzi dla dobrych i złych. Ten sam Bóg, nie tylko przyszedł do człowieka, On stał się z człowiekiem jedno i nigdy z tego nie zrezygnował. Kiedy więc weźmiecie w dłoń opłatek biały jak ofiarny baranek. Kiedy tenże zostanie złamany i podany drugiemu, przyjmijcie wtedy człowieka z jego ułomnością, wiedząc że sami jesteśmy często połamani.

Bóg przychodząc w ten sposób podjął decyzję; będzie kochał człowieka za wszelką cenę, bez względu na cenę. Zwróćcie uwagę na postacie pojawiające się wokół Bożego Narodzenia. Są ci, którzy Go przyjmują, ci którzy Go odrzucają. Albo, albo, w środku nikogo.

Maryja, Józef, a za chwilę wspomnienie Szczepana i dzieci, Młodzianków. „Pełne krwi jest to Boże Narodzenie, które my wypełniliśmy łakociami”. I na koniec bardzo obrazowe przypomnienie arcybiskupa Sheena:

„Co ozna­czało dla Boga stać się czło­wie­kiem? Przy­pu­śćmy, że bar­dzo mar­twi cię spo­sób, w jaki psy zacho­wują się w Waszyng­to­nie. Obszcze­kały listo­no­sza, pogry­zły mle­cza­rza, nie dają się uło­żyć. A ty kochasz psy. Posta­na­wiasz więc wyjść ze swo­jego ciała i wło­żyć swój umysł do ciała psa. Ozna­cza­łoby to, przede wszyst­kim, upo­ko­rze­nie pole­ga­jące na tym, że twój umysł dalece wykra­czałby poza twój orga­nizm. Miał­byś umysł, który może badać gwiazdy, lecz kie­ro­wał­byś się tylko gło­sem instynktu. Mógł­byś mówić, lecz poprze­stał­byś na szcze­ka­niu. Innym rodza­jem upo­ko­rze­nia byłoby spę­dzić resztę życia z psami ? narze­ka­ją­cymi na to, że mają powy­żej uszu hydran­tów. A pod koniec odwró­ci­łyby się one od cie­bie i roz­szar­pały cię na strzępy. Jeśli trud­nym zada­niem byłoby dla nas stać się psami po to, aby nauczyć psy, jak mają być dobre, czym było dla Boga stać się czło­wie­kiem, upo­ko­rzyć się, dobro­wol­nie stać się zerem, a potem wziąć na sie­bie wszyst­kie nasze grzechy?”