Odchodzę i przyjdę znów do was

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy w nim przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie”.

SZKOŁA SŁOWA

ŻYJĘ NIE ŻYJĄC W SOBIE

(Vivo sin vivir en mi)

Śpiew duszy dręczonej tęsknotą za widzeniem Boga.

Żyję, nie żyjąc w sobie,

Nadziei skrzydła rozwieram,

Umieram, bo nie umieram!

Ja już nie żyję w sobie,

Bez Boga żyć nie mogę!

Bez Niego i bez siebie

Jakąż odnajdę drogę?

Miast życia – tysiąc śmierci! –

W głębie życia się wdzieram,

Umieram, bo nie umieram!

To życie, którym żyję,

To zaprzeczenie życia,

To ciągłe umieranie!

Aż pójdę do zdobycia

Ciebie, mój Boże! – Słyszysz?

Ja się życia wypieram,

Umieram, bo nie umieram!

Pozbawiony tu Ciebie,

Jakież życie mieć mogę?

Jeno śmierć ustawiczna!

Czuję o siebie trwogę,

Serce w bólu się krwawi,

Więc ku Tobie spozieram!

Umieram, bo nie umieram!

Ryba z wody wyjęta,

Co się wśród suszy pławi,

Przynajmniej ma tę pewność,

Że ją śmierć w końcu strawi.

Lecz męce mej cóż zrówna?

Ja bóle wszystkie zbieram!

Umieram, bo nie umieram!

5. Gdy skupiam moje myśli

W Tajemnicy Ołtarza,

Wiedząc, żeś tam jest skryty,

Ma miłość się rozżarza

I jeszcze więcej cierpię!

W sercu tęsknotą wzbieram!

Umieram, bo nie umieram!

6. A gdy się cieszę w duszy,

Że ujrzę Cię tam w niebie,

Boleść moja się zwiększa,

Że mogę stracić Ciebie!

I żyjąc w tej udręce

Nadziei skrzydła rozwieram,

Umieram, bo nie umieram!

7. Wyrwij mnie już z tej śmierci,

Boże mój, i daj życie!

Nie chciej mnie dłużej trzymać

Na tym wygnańczym świecie!

Patrz, jak Ciebie pożądam,

W bólu rany otwieram,

Umieram, bo nie umieram!

8. Lecz będę już tu płakał

I znosił ból istności,

Bo trwa moje wygnanie

Za grzechów moich złości.

Lecz kiedyż ten czas przyjdzie,

Na który duszę otwieram,

Kiedy szczęśliwy zawołam:

Żyję, bo nie umieram!?

Odchodzę i przyjdę znów do was – homilia

Jedna uwaga do wpisu “Odchodzę i przyjdę znów do was”

Jedna uwaga do wpisu “Odchodzę i przyjdę znów do was”

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi